بیماری آکاریوز زنبور عسل
بیماری آکاریوز زنبور عسل یا آکاراپیس یک بیماری انگلی مهم و واگیر است که آکاراپیس وودی عامل آن و به سیستم تنفسی هر سه نوع زنبور ( ملکه، کارگران و زنبوران نر )حمله میکند و یکی از عوامل مهم تلفات زمستانه میباشد.
بیماری آکاریوز زنبور عسل
عامل بیماری کنه ای است به نام آکاراپیس وودی یا مایت تراشه ای (Acarapis voodi ) که از گونه ی کنه های گیاهی است ، در داخل مجاری تنفسی زندگی می کند و یک انگل داخلی به حساب می آید . این انگل چشم نداشته و دارای ۴ زوج پاست .
این انگل چشم نداشته و دارای ۴ زوج پاست . اندازه ای حدود ۱/. میلی متر داشته و تمام مراحل زندگی انگل – از تخم تا بلوغ – را در یک تراشه می توان دید .
انگل فقط تا قبل از ۵ روزگی خروج زنبور از حجره ؛ یعنی قبل از ۵ روزگی بلوغ زنبور می تواند از راه سوراخ های تنفسی ناحیه ی سینه وارد بدن زنبور شود ؛ زیرا از ۹ روزگی به بعد سوراخ ها با موهایی بسته و محافظت می شوند .
آکاراپیس پس از ورود شروع به تخم گذاری می کند . تخم های انگل درشت بوده و به اندازه ی جثه ی انگل هستند.
۳ تا ۶ روز بعد از آن ، تخم ها تفریخ و بعد از ۶ تا ۱۰ روز تبدیل به کنه ی بالغ و آماده ی جفت گیری می شوند . در کل ، فاصله ی هر نسل تا نسل بعدی حدود ۹ تا ۱۴ روز طول می کشد .
علایم بیماری
عدم قدرت پرواز ، افتادن ناگهانی زنبور بالغ در هنگام پرواز ، گیج و مشوش شدن زنبور ، متورم بودن شکم و در آمدن بال به شکل K از جمله علایم این بیماری هستند .
سایر مطالب :
زنبورعسل و آشنایی با انواع آن ها
تشخیص
برای تشخیص بیماری حلقه ی اول سینه ی زنبور را که محل اسپیراکل تنفسی است ، جدا کرده و زیر لوپ آن را بررسی می کنیم . در آلودگی انگلی ، لوله ی نای یا تراشه ، تیره دیده می شود .
روش دیگر ، استفاده از روش دیسک است . در این روش ، بند اول سینه را بریده و ۲۴ ساعت در محلول پتاس قرار می دهیم .
پتاس باعث لیز شدن عضله ها می شود . چیزی که باقی می ماند نای است که می توان آن را بررسی کرد .
پیشگیری و درمان
۱. از کلنی های مقاوم به بیماری اقدام به پرورش ملکه شود . و از آن ملکه ها , در سایر کلنی ها استفاده شود .
۲. از مجاورت با کلنی های آلوده , پرهیز شود .
برای درمان این آلودگی امروزه از داروهایی با منشاء گیاهی از جمله تیمول , منتول , اسید فرمیک و روغنهای گیاهی استفاده میشود , که هم برای زنبور کم ضرر است و هم اثر سوء بر محیط زیست ندارد .
در منابع آمده است که , مخلوط روغنهای گیاهی مثل روغن اکالیپتوس و شکر برای درمان این بیماری , استفاده شده است .
استفاده از تیمول در درجه حرارت بالای ۱۵ و به مقدار ۲۵ -۵۰گرم توصیه شده است. مقدار ۲۵ گرم در آزمایشات اولیه , پاسخ بهتری داده است.
