همه چیز در مورد آنتراکنوز لوبیا

بیماری آنتراکنوز لوبیا در مناطق مرطوب خیلی رایج است و در شمال کشور به مقدار زیاد دیده میشود. قارچ عامل این بیماری بذرزاد میشود. و کافی است بذر آلوده در مناطق مرطوب کشت شود تا بیماری شیوع پیدا کرده و خسارت بزند.

این قارچ به خصوص به غلاف می زند و تمام غلاف را می پوشاند و پوشش گلی رنگی، که اسپورهای قارچ عامل بیماری هستند، روی آن دیده میشود.

آنتراکنوز لوبیا

بیماری گیاهی آنتراکنوز روی بسیاری از محصولات کشاورزی ایجاد آلودگی می نماید. عامل بیماری آنتراکنوز لوبیا علاوه بر این محصول روی گیاهان مختلفی از جمله فلفل دلمه، سویا، عدس، نخود، باقلا و ماش نیز بیماری زا می باشد.

علائم بیماری آنتراکنوز لوبیا

این بیماری تمام قسمت های هوایی گیاه شامل برگ، دمبرگ و غلاف را مورد حمله قرار می دهد. علائم آلودگی به طور غالب روی غلاف لوبیا قابل مشاهده است.

بیماری گیاهی آنتراکنوز لوبیا باعث تغییر رنگ قسمت هایی از برگ و تیره شدن رگبرگ اصلی می شود. زخم های به وجود آمده روی ساقه گرد یا نامنظم، کشیده و آجری رنگ هستند که در صورت افزایش بیماری باعث شکستگی ساقه می شود.

نشانه های آلودگی روی غلاف به شکل زخم های فرورفته، آفتاب سوخته و خرمایی هستند که به مرور حلقه ای تیره و کمی برآمده به دور زخم ها شکل می گیرد.

در صورتی که آلودگی در مراحل اولیه رشد شدید باشد، باعث چروکیدگی و خشک شدن غلاف می شود. در شرایط مرطوب قسمت مرکزی لکه های به وجود آمده روی غلاف رنگ روشنی به خود گرفته و شیره قارچی خارج می شود.

بذور آلوده اغلب بد رنگ شده و دارای زخم های تیره رنگ می شوند.

سایر مطالب:

درباره عارضه پوسیدگی فوزاریومی ریشه لوبیا یا زردی

همه چیز در مورد گیاه لوبیا سبز

عامل بیماری، نحوه انتشار و چرخه زیستی آنتراکنوز لوبیا

عامل بیماری گیاهی آنتراکنوز لوبیا، قارچ Colletotricaum lindemuthianum است. جابجایی این قارچ از طریق بذر، حیوانات، آبیاری و وزش باد صورت می گیرد.

این قارچ روی بقایای به جای مانده از کشت قبل، بذور آلوده، روی گیاهان میزبان دیگر و علف های هرز میزبان بیماری زمستان گذرانی می کند.

شرایط آب و هوایی مرطوب و محدوده دمای ١۶ الی ٢۴ درجه سانتی گراد تاثیر زیادی در رشد عامل بیماری دارد.

مدیریت تلفیقی بیماری آنتراکنوز لوبیا

1. کاشت بذر عاری از بیماری و گرفتن بذر سالم از مناطق نیمه خشک.
2. تیمار بذر توسط مانکوزب (دیتان ام ۴۵) و محلول­ پاشی توسط کلروتالونیل (داکونیل)، کاربندازیم (دروزال، باویستین) در زمان گل­دهی، انتهای گل­دهی و پرشدن غلاف­ها مؤثر است.
3. به دلیل این­که قارچ در شرایط مزرعه قدرت ماندن بالایی دارد، بقایای گیاهان باید در پایان برداشت محصول شخم زده شود تا منبع زمستان­ گذرانی قارچ کاهش یابد.
4. تناوب دو ساله با غلات، کاشت در زمین سالم مؤثر است.
5. دستگاه­های بوجاری و بسته­بندی (بیلر) در مناطق آلوده به عنوان یک منبع بیماری به شمار می­ آیند بنابراین باید دقت شود.
6. اجتناب از حرکت­های غیرضروری در مزارع جهت جلوگیری از گسترش بیماری.