بیماری سفیدک سطحی چغندرقند

بیماری سفیدک سطحی چغندرقند در ایران به ویژه در مناطق گرم و خشک مهمترین بیماری قارچی اندام هوایی (برگ‌ها) چغندرقند است که موجب کاهش عملکرد ریشه و مقدار قند و نیز افزایش ناخالصی‌های ریشه می‌شود.

بیماری سفیدک سطحی چغندرقند

سفیدک سطحی یا پودری چغندر از بیماری های مهم و شایع برگی چغندر قند در مناطق ایران است. در اواخر تابستان به وفور دیده می شود و به عنوان بیماری درجه اول چغندر قند محسوب می گردد. این بیماری سبب کاهش محصول شده و عملکرد قند را کاهش می دهد.

نام قارچ عامل بیماری Erysiphe betae یا Erysiphe polygoni می باشد.

علایم بیماری

اولین علائم بیماری ۴ تا ۶ ماه بعد از کاشت ابتدا در سطح زیرین برگ ها و نیز سطح فوقانی ظاهر می شود. برگ های مسن چغندر قند حساس تر از برگ های جوان هستند.
در چغندر های بذری ساقه ها و تکه های گل را نیز پوشش سفید رنگی می پوشاند که به مرور متمایل به قهوه ای می شود.

خسارت

در اثر حمله عامل بیماری سطح زیرین و فوقانی برگ از پوشش سفید گرد مانندی پوشیده می شود. این پوشش به منزله لایه ای است که بین سطح برگ و محیط خارج قرار می گیرد و مانع رسیدن نور خورشید بطور کامل به سطح برگ می گردد. در این حال برگ ها به خوبی عمل فتوسنتز را انجام نداده و از قسمت بیرونی شروع به زرد شدن کرده و بعدا خشک می شوند.
گیاه برای ادامه حیات و رشد تکمیلی و ایجاد تعادل بین دو بخش بیرونی و درونی مجبور است برگ های جدیدی را تولید کند که خود این عمل موجب کم شدن رشد و تقلیل وزن ریشه ها می شود. طبیعی است که این نوع ریشه ها دارای قند کمتری خواهند بود.

مناطق انتشار

بیماری سفیدک پودری چغندرقند تقریبا در تمام مناطق چغندرکاری ایران گزارش شده است.

سیکل بیماری

عامل بیماری فرم غیر جنسی آن Oidium erysiphoides است که دارای کنیدیوم های زنجیره ای روی کنیدیوفور هستند. سفیدک همان مجموعه کنیدی ها هستند، در اواسط تابستان سفیدک پودری گسترش می یابد و در اواخر تابستان علاوه بر فرم غیر جنسی در روی پوشش سفید رنگ، آسکوکارپ ها فرم جنسی نیز تشکیل می شود. درون هر اسکوکارپ ۴ آسک وجود دارد.

سایر مطالب:

بیماری پوسیدگی ریشه چغندر یا پوسیدگی ریزوکتونیایی چغندر

بیماری های مهم چغندر قند و معرفی آن ها

مبارزه و کنترل بیماری سفیدک سطحی چغندر قند

سرعت انتشار بیماری سفیدک پودری در مزرعه بسیار سریع است. به طوریکه در شرایط مساعد و بر روی رقم حساس، از زمان شروع نشانه های اولیه ظرف مدت دو هفته تمامی مزرعه آلوده می گردد. بنابراین شناسایی به موقع بیماری در مراحل اولیه به منظور کنترل آن از اهمیت ویژه برخوردار است.

مبارزه زراعی

کنترل علف های هرز در کاهش شدت بیماری تاثیر مستقیمی ندارد. چون در مناطق معتدل هیچ یک از آنها میزبان قارچ عامل بیماری نیستند. اما در مناطق گرمسیر به دلیل وجود گونه Beta maritima کنترل این علف هرز در کاهش شدت بیماری موثر است.

استفاده صحیح و به موقع از کودهای حاوی عناصر کم مصرف و پرمصرف باعث رشد مناسب بوتهها شده و در مقابل بیماری مقاومت بیشتری خواهند نمود. (استفاده بیشتر از عنصر پتاسیم و استفاده کمتر از عنصر نیتروژن)

پس از برداشت محصول باید مزرعه را از بقایای چغندر قند پاک کرد.

تهیه و استفاده از ارقام مقاوم به سفیدک برای جلوگیری از گسترش بیماری در مزرعه توصیه می شود.

مبارزه شیمیایی

از گوگرد به صورت گردپاشی و محلول پاشی می توان استفاده کرد.

از سموم زیر برای مبارزه با سفیدک سطحی چغندر قند می توان استفاده نمود.

سموم توصیه شده	مقدار مصرف
سولفور	دستور گیاهپزشک
تری دیمورف	دستور گیاهپزشک
دینوکاپ	دستور گیاهپزشک
اپوکسی کونازول	دستور گیاهپزشک
تتراکونازول	دستور گیاهپزشک
تری فلوکسی استروبین + تبوکونازول	دستور گیاهپزشک
اپوکسیکونازول + تیوفانات متیل	دستور گیاهپزشک