بیماری زنگ باقلا
بیماری زنگ باقلا یکی از بیماری های مهم در زمین های مرطوب می باشد. میزبان غالب این بیماری گیاهی باقلا می باشد ولی روی علف های هرز نیز رشد و زمستان گذرانی می کند.
بیماری زنگ باقلا
بیماری به صورت جوشهای قهوه ای مایل به قرمز با حاشیه کمرنگ ظاهر می شود. جوشها غالباًً روی برگ و گاهاً روی ساقه و غلاف دیده می شود. تلیو سپورها و یورید یو سپورهای این زنگ یک سلولی هستند. یورید یو سپور در سیکل بیماری خیلی مهم است، چون در بیشتر مناطق بازیدیوسپور، پکنیوسپور وایسیدیوسپور تولید نمیشود. این زنگ یک میزبان و ماکروسیکلیک است.
علایم بیماری زنگ باقلا
نشانه های این بیماری روی برگ، ساقه و غلاف بوته قابل مشاهده است. بیماری گیاهی زنگ باقلا به طور معمول از مراحل اولیه گلدهی گیاه و از قسمت پایینی بوته ها آغاز می شود. علائم بیماری روی برگ شامل نقاط ریز، مدور، نارنجی یا قهوه ای رنگ و احاطه شده با هاله ای زرد می باشد.
با گسترش بیماری، برگ های آلوده پژمرده شده و از بوته جدا می شوند. علائم آلودگی روی ساقه و غلاف نیز مشابه با علائم آلودگی روی برگ ها هستند. در بضی مواقع آلودگی های شدید باعث پارگی بافت های سطحی آلوده و تخریب بوته قبل از رسیدن محصول می شود.
عامل بیمار
عامل بیماری گیاهی زنگ باقلا، قارچ Uromyces viciae fabae می باشد.
سایر مطالب:
گیاه باقلا ،آشنایی با کاشت ،داشت و برداشت آن
آفات باقلا و راه های مبارزه با آن ها
زیست شناسی
زمستان گذرانی عامل بیماری روی بقایای گیاهی و علف های هرز میزبان این بیماری صورت می گیرد. باد تاثیر زیادی در پراکنش عامل بیماری در سطح مزرعه دارد. شرایط آب و هوایی بسیار مرطوب و محدوده دمای ١٨ الی ٢٢ درجه سانتی گراد تاثیر زیادی در رشد عامل بیماری دارد.
راه های پیشگیری و کنترل بیماری زنگ باقلا
- تناوب زراعی با گیاهان غیر میزبان
- استفاده از ارقام مقاوم به بیماری
- جمع آوری بقایای گیاهی به جای مانده از کشت قبل
- اجتناب از آبیاری بارانی
- کاهش استفاده از کودهای نیتروژن