بیماری ساق سیاه کلزا (فوما)

بیماری ساق سیاه کلزا (فوما)  از مراحل اولیه رشد کلزا شروع و تقریباً تا مرحله غلاف بندی کامل ادامه دارد علائم این بیماری در برگ های اولیه کلزا به صورت لکه های گرد همراه با نقاط سیاه رنگ با هاله بنفش تیره مشاهده می شود.

بیماری ساق سیاه کلزا (فوما)

ساق سیاه کلزا یکی از بیماری‌های گیاه کلزا‌ست و بر اثر نوعی قارچ بوجود می‌آید و چون گیاهان نزدیک به کلزا میزبان‌ این قارچ هستند، این بیماری در مزارع کلزا رو به گسترش است.

قارچ عامل بیماری ساق سیاه کلزا بر روی برگ‌های گیاه، نقاطی به رنگ سبز روشن و به شکل گرد نامنظم به وجود می‌آورد که به مرور لکه‌ها نازک شده و حالت چرمی پیدا می‌کنند. نشانه‌های شاخص ساق سیاه کلزا بعد از گلدهی ظاهر می‌شوند.

علایم بیماری ساق سیاه کلزا (فوما)

در مرحله گیاهچه علائم بیماری نخست روی کوتیلدون ها و برگهای واقعی به صورت لکه های گرد تا نامنظم به رنگ سفید تا خاکستری با نقاط ریز فراوان به رنگ سیاه ظاهر می شوند. در مراحل بعد روی ساقه به صورت لکه و شانکرهای کشیده مشاهده می شوند.

آلودگی پائین ساقه باعث ایجاد شانکر طوقه می شود که سبب بیشترین خسارت می گردد. شانکر طوقه معمولا منجر به خوابیدن ساقه گیاه می شود. پیکنیدها به صورت نقاط سیاه رنگ به فراوانی در ناحیه شانکرها تشکیل می شوند. عامل بیماری به غلافها نیز حمله می کند. در صورت آلودگی شدید غلافها و دانه ها نیز آلوده می شوند. دانه های آلوده چروکیده هستند.

عامل بیماری ساق سیاه کلزا (فوما)

علائم بیماری ساق سیاه کلزا توسط قارچ Phoma lingam ایجاد می شود. عامل بیماری پس از برداشت محصول، روی بقایای کلزا و گیاهان خانواده کلم به حالت انگلی به زندگی ادامه می دهد. در آب و هوای مرطوب و معتدل روی بقایای گیاهی آلوده، اندام باردهی تشکیل می دهد که منبع اصلی آلودگی اولیه به حساب می آید.

عامل بیماری همچنین در بذر آلوده زنده می ماند. این بیماری از طریق باد و باران منتشر شده و می تواند بوته های مزارع اطراف را تا فاصله ۵ کیلومتری از منبع اصلی آلوده سازد. اسپورهای این قارچ از طریق روزنه ها و زخم های موجود وارد گیاه می شوند.

سایر مطالب:

آفت لکه برگی روشن کلزا

آفت سنک بذرخوار کلزا

کنترل و مدیریت بیماری ساق سیاه کلزا (فوما)

کنترل ارگانیک

غرقاب کردن مزرعه به مدت ۱۰ روز در از بین بردن منبع آلودگی بسیار موثر است.

کنترل شیمیایی

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. برای کنترل شیمیایی بیماری، ضد عفونی بذر با کاپتان (%۵۰ WP) به مقدار ۱/۲۵ گرم در هر کیلوگرم بذر یا رورال تی اس (WP% 5.52) به مقدار ۱/۵ گرم در هر کیلوگرم بذر.

سپس محلول پاشی اندام های هوایی در مرحله ۲ تا ۶ برگی با تبوکونازول، (۲۵۰ EW) به مقدار یک لیتر در هکتار یا پروپیکونازول (۲۵۰ EC) به مقدار یک لیتر در هکتار یا کاربندازیم (%۶۰ WP) به مقدار یک کیلوگرم در هکتار توصیه می شود.

اقدامات پیشگیرانه

• استفاده از ارقام مقاوم.
• دفن یا سوزاندن بقایای گیاهی پس از برداشت.
• تغییر تاریخ کشت.
• درمورد مزارع بذری، رعایت ۵ کیلومتر فاصله از مزارعی که درسال قبل زیر کشت کلزا بوده اند، الزامی
• است.
• برقراری تناوب زراعی دو تا سه ساله با گیاهانی غیر از خانواده چلیپائیان.
• کنترل علف های هرز خانواده چلیپائیان.