بیماری زنگ بادام زمینی
بیماری زنگ بادام زمینی که عامل آن قارچ Puccinia arachidis می٬باشد. یکی از مهمترین بیماری برگی بادام زمینی هست. اگر این بیماری با بیماری لکه برگی دیر هنگام همراه باشد تا ۵۰ درصد عملکرد گیاه را کاهش می دهد.
بیماری زنگ بادام زمینی
بیماری زنگ بادام زمینی ( Puccinia arachidis Speg ) یکـی ازبیماری هـای مهـم وخسـارت زای بـادام زمینـی درمنـاطق آلـوده بخصوص آمریکای جنوبی ومرکزی است که باکاهش کمی وکیفی،خسارت جبـران ناپـذیری بـه محصـول وارد می نماید.دربعضی شرایط میزان این خسارت تا%۷۰ گزارش شده است.
نشانه های بیماری زنگ بادام
شروع بیماری همراه با پیدایش لکه های سبز متمایل به زرد کم رنگ در دو سطح برگ است. لکه ها کم و بیش زاویه دار هستند و رنگشان زرد براق می شود. روی لکه های واقع در سطح زیرین برگ، جوشهای تیپ مولد یوریدیوسپور به رنگ قهوه ای- نارنجی تشکیل می شوند. جش های واقع در سطح تحتانی برگ نسبت به سطح فوقانی تیره تر می باشند. گاهی تلیوسپورهای سیاه رنگ این بیماری می آیند و این به نوع میزبان و فصل بستگی دارد.
علایم
علائم این بیماری به شکل پژمردگی سریع نوک شاخه ها است. علائم دیگر این بیماری به شکل لکه های کوچگ آبسوخته است که در روی ساقه قرار دارد و به رنگ زرد یا سفید هستند. برگهای بیمار زرد و سفید شده و قارچ های کرکی و پرز دار در شرایط رطوبت بالا روی برگها تشکیل می‌شود. مدیریت این بیماری: برای کنترل این بیماری بهتر است از آبیاری اضافی پرهیز شود.
علت ها
عامل زنگ بادام زمینی، قارچ Puccinia arachidis بوده که می تواند در بقایای گیاهی در خاک یا بر روی سایر حبوبات که از دیگر میزبان های این بیماری هستند، بقا یابد. آلودگی های اولیه از طریق اسپورهای تولید شده توسط قارچ که بر روی برگ های پایینی گیاه فرود می آیند، آغاز می شود.
سایر مطالب:
بیماری زنگ قهوه ای گندم و چگونگی کنترل آن
کنترل بیماری زنگ بادام زمینی
کنترل ارگانیک
عوامل بیولوژیک می توانند به کنترل این بیماری کمک کنند. عصاره گیاهان مریم گلی (Salvia officinalis) و پنجه برگ (Potentilla erecta) دارای اثر حفاظتی بر روی برگها علیه قارچ زنگ می باشند. سایر عصاره های گیاهی نظیر روغن کتان و روغن بادام زمینی نیز در کاهش ظهور این بیماری موثر بوده اند.
کنترل شیمیایی
کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. استفاده از سموم شیمیایی در اواخر دوره رشد بیماری ممکن است اثر چندانی نداشته باشد. در صورت لزوم، از قارچکش ها با ترکیبات حاوی مانکوزب، پروپیکونازول یا کلروتالونیل (۳ گرم در لیتر آب) استفاده شود. سمپاشی بایستی به محض مشاهده اولین علایم انجام شود و بعد از ۱۵ روز نیز تکرار شود.
اقدامات پیشگیرانه
- استفاده از بذرهای سالم و گواهی شده.
- استفاده از ارقام مقاوم.
- پرهیز از رطوبت زیاد بین گیاهان با افزایش فاصله بین گیاهان.
- حذف علف های هرز و میزبان های احتمالی از مزرعه و اطراف آن.
- پرهیز از کشت سایر گیاهان میزبان این بیماری در مجاورت مزرعه.
- استفاده کافی از کودهای فسفره برای کند کردن رشد و توسعه قارچ.
- حذف یا نابودی گیاهان و بقایای گیاهی آلوده با سوزاندن و یا شخم کردن آنها.
- اجرای تناوب با گیاهان غیر میزبان هر سه یا چهار سال.
- رعایت آیش بندی طولانی بین کشت های پی در پی بادام زمینی.
