بیماری پژمردگی آوندی عدس و چگونگی درمان آن

بیماری پژمردگی آوندی عدس ناشی از قارچ F. oxysporum f.sp. lentis یکی از بیماری‌های مهم خاکزاد عدس در ایران و جهان است که خسارت زیادی وارد می‌کند و نقش اصلی در کاهش محصول عدس دارد.

بیماری پژمردگی آوندی عدس

یکی از مهمترین و پراکنده‌ترین بیماری‌ها در اغلب نواحی کشت عدس در دنیا می‌باشد و زمانی که درجه حرارت محیط بالا باشد این بیماری شدت می‌یابد. انتشار آن در آمریکای جنوبی، آمریکا، کانادا، اروپا، شمال آفریقا، خاورمیانه و هندوستان می‌باشد. در برخی از مزارع در هندوستان بیش از ۵۰ درصد محصول از بین می‌رود.

علایم بیماری پژمردگی آوندی عدس

عامل بیماری در مراحل جوان و گلدهی به گیاه حمله می‌کند. پژمردگی برگچه، دمبرگ و ساقه از مشخصات این بیماری می‌باشد. برگ‌های پایینی به تدریج زرد، قهوه‌ای روشن و یا گاهی نکروزه شده و در نهایت می‌میرند. در گیاهان آلوده بافت آوند آبکش به رنگ قهوه‌ای کمرنگ مشاهده می‌گردد. گیاهان آلوده کوتوله، برگ‌ها چروکیده، تغییر شکل یافته و سرانجام خشک می‌شود.

عامل بیماری

عامل بیماری Fusarium oxysporum f.sp. lentis می‌باشد. این قارچ دارای میزبان اختصاصی می‌باشد. بیشترین رشد قارچ در دمای ۲۸ درجه سانتی‌گراد می‌باشد. این قارچ تولید کلامیدوسپور تک سلولی، بی رنگ و کشیده می‌کند. ماکروکنیدی‌ها ۴-۳ سلولی و کمی خمیده می‌باشند.

سایر مطالب:

کاشت ، داشت و برداشت عدس

بیماری قارچی کپک سفید لوبیا ،علایم و کنترل آن

بیماری آنتراکنوز عدس و علایم آن

چرخه زندگی

عامل این بیماری هم بذرزاد و هم خاکزاد می‌باشد و از کلیه قسمت‌های آلوده گیاه و بذر قابل جداسازی است. قارچ می‌تواند روی بقایای زراعی، ریشه‌ها و ساقه‌های موجود در خاک تا ۶ سال زنده بماند. این قارچ بصورت میسیلیوم و کلامیدوسپور در بذر و خاک بقا می‌یابد.

کنترل و مدیریت بیماری پژمردگی آوندی عدس

۱-استفاده از بذر سالم

۲-آلودگی بذرزاد با ضدعفونی بذر با مخلوط بنومیل و تیرام قابل کنترل است.

۳-استفاده از ارقام مقاوم

۴-تناوب زراعی به علت وجود فرم‌های اختصاصی

۵-تهیه بستر مناسب کشت و استفاده از ازت به فرم سولفات و نیترات آمونیوم