بیماری برق‌زدگی عدس
بیماری برق‌زدگی عدس در بخش‌هایی از هند و آمریکا اهمیت دارد ولی با وجود اینکه در بقیه مناطق کشت نیز دیده می‌شود، اهمیت اقتصادی بالایی ندارد.
بیماری برق‌زدگی عدس
یکی از مهم‌ترین بیماری‌های عدس است و در مناطقی مانند آمریکای جنوبی، آمریکا، اروپا، خاورمیانه، هندوستان، پاکستان و شوروی سابق شایع است. این بیماری در شرایط محیطی مشابه با عامل بیماری برق‌زدگی نخود شیوع می‌یابد. در ایران اولین بار از اسلام آباد غرب در سال ۶۷ گزارش شد. کاهش کیفیت بذر در این بیماری مهمتر از نقش آن در کاهش عملکرد محصول است.
علایم بیماری برق‌زدگی عدس
لکه‌های قهوه‌ای کوچک روی برگ، غلاف، ساقه و شاخه‌ها که در نهایت به رنگ قهوه‌ای تیره و دوایرمتحدالمرکز حاوی پیکنید‌های سیاه منتهی می‌شود. زخم‌های سفید رنگ، گرد و کوچک با حاشیه قهوه‌ای باریک نامشخص در برگ‌ها و میوه‌ها نیز از علایم بیماری است. در شرایط حاد تمام قسمت‌های هوایی گیاه از بین می‌رود.
عامل بیماری
Ascochyta fabae f.sp. lentis عامل بیماری می‌باشد. این قارچ یک آسکومیست است که در مرحله غیرجنسی تولید پیکنیدیوم و در فرم جنسی تولید آسکوکارپ از نوع پریتسیوم کاذب می‌نماید که البته فرم جنسی در شرایط ایران چندان مهم نیست. پیکنیدیوم و پیکنیدیوسپورهای دو سلولی شفاف آن در اپیدمیولوژی بیماری خیلی مهم هستند.
چرخه بیماری
این بیماری معمولا در طبیعت بذرزاد بوده ولی تا یک سال و نیم می‌تواند روی سطح خاک بقا یابد. انتقال عامل بیماری از بذر آلوده به قسمت‌های هوایی گیاه به شدت آلودگی بذر بستگی دارد. شدت آلودگی در خاک‌های خشک و گرم زیاد و در خاک‌های مرطوب و خنک کم است.
سایر مطالب:
بیماری قارچی کپک سفید لوبیا ،علایم و کنترل آن
کنترل و مدیریت بیماری برق‌زدگی عدس
۱–استفاده از بذر سالم و عاری از بیماری
۲-کشت ارقام مقاوم
۳-حذف بقایای گیاهی
۴-تناوب زراعی
۵-ضدعفونی بذر با بنومیل، کاربندازیم، ایپودیون، تیابندازول و متالاکسیل
۶-محلولپاشی با کاپتافول، کلروتالونیل و بنومیل
