تفاوت کشت بهاره و پاییزه چغندرقند
کشت بهاره و پاییزه چغندرقند چون یکی از محصولات مهم زراعی است که مهمترین مزایای آن استفاده از آن در صنایع تولید شکر می باشد از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
کشت بهاره و پاییزه چغندرقند
در ایران به دلیل شرایط آب و هوایی که حاکم است می توان چغندرقند را به دو صورت پاییزه (کاشت در پاییز و برداشت در بهار ) و بهاره (کاشت در بهار و برداشت در پاییز) کشت نمود.
که براساس چالش های موجود از جمله آب کشت پاییزه برتری بیشتری به کشت بهاره دارد. که در این مطلب می خواهیم تفاوت کشت بهاره و پاییزه چغندرقند و مزایای آن را بررسی کنیم.
چغندرقند
چغندرقند گیاهی دوساله و دولپه‌ای از خانواده اسفناجیان است که در سال اول غده و ریشه اصلی را تولید می کند و در سال دوم بعد از طی کردن سرما، ساقه گل دهنده و بذر تولید می شود. چغندرقند یک گیاه دوساله است اما در شرایط ویژه محیطی می‌تواند یک ساله نیز باشد.
چغندرقند از گیاهانی هست که به شوری مقاوم هست اما در مرحله ۴ تا ۶ برگی به شوری آب و خاک حساس می باشد. بهترین خاک مناسب برای کشت چغندرقند خاک با بافت متوسط همراه با مواد آلی است. همچنین عمق خاک زراعی نباید از ۶۰ سانتی متر کمتر باشد.
تناوب نوع گیاهان با چغندرقند اهمیت زیادی دارد. متداول ترین تناوبی که اکثر کشاورزان از آن استفاده می کنند تناوب چغندر با گندم یا جو است.
سایر مطالب:
بیماری های مهم چغندرقندر و معرفی آن ها
عوامل موثر بر افزایش درصد قند در چغندرقند
کشت پاییزه بهتر است یا بهاره؟
در کل دنیا چغندر به دو صورت بهاره و پاییزه کشت می شود که متاسفانه یکی از عوامل محدود کننده کشت پاییزه ساقه رَوی (بولتینگ) است. ساقه روی به این معنا است که گیاه به ساقه می رود و بعد گل می دهد.
رسیدن به این مرحله یعنی این که گیاه در حال تولید بذر است که این حالت باعث کوچیک شدن و پایین آمدن عیار چغندرقند می شود.
با توجه به شرایط آب هوایی متفاوتی که در کشور حکم فرماست خوشبختانه هر دو کشت صورت می گیرد. در مناطقی که دارای تابستان های گرمی هستند کاشت چغندر پاییزه پیشنهاد می شود.
کشت پاییزه چغندرقند در ایران از سال ۱۳۴۲ شروع شده است. کاشت چغندر قند در پاییز ( از اواخر شهریور تا اوایل آذر ) و برداشت آن در بهار انجام می شود و کاشت بهاره از اوایل بهار تا پایان اردیبهشت و برداشت آن از اواخر شهریور تا پایان آذر است.
مزایای کشت چغندر قند پاییزه
متاسفانه خشکی و کم آبی مهم ترین عوامل محدود کننده تولید چغندرقند در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا از جمله ایران است. پس بهترین راه حل برای حل این مشکل کشت پاییزه چغندر قند است.
یکی دیگر از مزیت های کشت چغندر پاییزه نسبت به کشت بهاره می توان به طول دوره رشد بیشتر گیاه اشاره کرد. چون تاریخ های کشت پاییزه نسبت به تاریخ کشت های بهاره دارای طول دوره رشد بیشتری است.
همین امر موجب توسعه بیشتر تاج پوششی (برگ ها) و در نتیجه جذب بیشتر تابش نور خورشید و افزایش عملکرد گیاه می شود.
همچنین میزان تنفس گیاه در کشت پاییزه بسیار کمتر از کشت بهاره است این مورد خود عاملی است که باعث افزایش عملکرد بیشتر گیاه چغندرقند می شود.
طبق پژو.هش های انجام گرفته شده مشاهده شده است که در کشت پاییزه به محض افزایش دما، گیاه هر چه سریع تر رشد خود را شروع می کند. در نتیجه از تابش خورشید استفاده بیشتری کرده بنابراین عملکرد گیاه در کل افزایش می یابد.
کاهش جمعیت آفات و بیماری ها در فصل سرما از جمله مزیت های دیگر کشت پاییزه است. همچنین کاهش مصرف علف کش ها به دلیل جمعیت کم آن ها در این فصل هزینه های تولید محصول را کاهش می دهد.
خالی بودن ظرفیت کارخانههای قند هنگام خرید محصول و استفبال از کشت پاییزه از جمله مزیت های کشت چغندر پاییزه است. که باعث افزایش دوره بهره برداری از این محصول می شود.
جمع بندی
همانطور که گفته شد از جمله مزایای کشت چغندر پاییزه نسبت به بهار مصرف آب کمتر و افزایش عملکرد همچنین هزینه تولید کمتر است.
که بیشترین عامل محدود کننده کشت چغندر در پاییز ساقه روی آن است که می توان با استفاده از ارقام مقاوم به این پدیده این مشکل را حل کرد.
همچنین با شناخت و استفاده از ارقام پاییزه مناسب با ان منطقه و نکات زراعی از سرمازدگی این محصول در فصل سرما جلوگیری کرد.
