چگونگی شروع تغذیه علوفه در گوساله ها
تغذیه علوفه در گوساله ها باید تدریجی آغاز شود، ضمن آنکه اندازه ریز ذرات علوفه محیط مناسب تری را برای سلامت شکمبه گوساله ها فراهم می کند.
تغذیه علوفه در گوساله ها
در تغذیه علوفه در گوساله ها ، اندازه ریز ذرات، محیط مناسب تری را برای شکمبه فراهم می کند. این موضوع مهم است زیرا گوساله ها نیز همانند گاوها به اندازه ذرات جیره کوچکتر نیاز دارند تا سطح وسیع تری را برای هضم و تخمیر میکروبی در اختیار داشته باشند. همانند گاوها، گوساله ها ذرات درشت را به صورت لقمه از سمت شکمبه به دهان می آورند. در دهان، در فرآیند نشخوار، بزاق تولید می کنند و بزاق بلعیده شده سبب بافری شدن اسیدهای چرب فرار (VFA) می شود. در نتیجه اسیدیته مربوط به تولید اسیدهای چرب فرار کاهش می یابد که در غیر این صورت، سبب اسیدوز شکمبه گوساله می شود.
عمل نشخوار و بافری کردن بزاق، مطلوب ترین الگوی تولید (VFA) را فراهم می کند. که منجر به تشکیل پرزهای شکمبه می شود. مطلوب ترین الگو عبارت است از تولید اسید بوتیریک، بعد از آن اسید پروپیونیک و دست آخر اسید استیک. وقتی علوفه در شکمبه مورد تخمیر قرار می گیرد برعکس منجر به الگوی نامطلوب اسید چرب فرار می شود.
به علاوه در مقایسه با خوراک دام کنسانتره استارتر، علوفه دارای قابلیت هضم پائین و نرخ کمتر تخمیر بوده و به لحاظ حجیم بودن سبب کاهش مصرف خوراک دام می شود. اما اگر یک استارتر کاملاً پلت تغذیه شود، اثر اندازه خوراک دام و اثر مفید آن وجود نخواهد داشت. در صورت مصرف استارتر کاملاً پلت، مقداری علوفه تغذیه کنید تا از احتمال بروز اسیدوز در گوساله جلوگیری شود.
بعد از شیرگیری گوساله ها علوفه را در جیره لحاظ کنید
پس از شیرگیری گوساله چه نوع علوفه ای باید مصرف شود؟ در یک مطالعه، گوساله ها تا ۱۲ روز قبل از شیرگیری (۵۰ روزگی، حدوداً با مقدار ۱۱.۵ لیتر جایگزین شیر در روز تغذیه شدند. در آن زمان، در این آزمایش ۴ نوع تیمار تغذیه ای استفاده شد. یک TMR حاوی ۷۱ درصد علوفه (سیلوی ذرت و سیلوی شبدر قرمز)، یک کنسانتره آجیلی مخلوط با ۱۵ درصد علوفه خشک گراس خرد شده، یک استارتر آجیلی با ۱۵ درصد علوفه خشک خردشده با تغذیه جداگانه، یک استارتر آجیلی بدون علوفه، مصرف این خوراک ها به صورت آزاد بود. باقیمانده خوراک دام ۱۵ درصد درنظر گرفته شده بود.
پس از ۸ هفته پس از ۵۰ روزگی (مرحله از شیرگیری)، تیمار ۱۵ درصد علوفه که به صورت جداگانه تغذیه می شد به صورت مخلوط تغذیه گردید . ۳ تیمار دیگر در طول ۱۲ هفته به همان صورت قبلی تغذیه شدند.
بعد از شیرگیری کامل، در مقایسه با ۳ تیمار دیگر، گوساله های تیمار TMR به طور قابل توجهی میزان مصرف خوراک دام و رشد روزانه آنها کمتر بود. این نتیجه ۷۱ درصد محتوی علوفه در TMR بود که سبب قابلیت هضم پائین تر و میزان مصرف کمتر نسبت به بقیه تیمارهای آزمایش شده بود. چون که این تیمار TMR سبب ماندگاری طولانی خوراک دام در شکمبه، نرخ تخمیر پائین، سرعت عبور پائین و پرشدگی بیشتر فضای گوارش گوساله ها شده بود.
در استفاده از این نوع خوراک دام آجیلی یک خطر جدی وجود دارد. در نتیجه هیچ امتیاز و منفعتی در اضافه کردن علوفه به تیمار غیر TMR وجود نداشت. بنابراین باید فقط از استارترهای بافت دار آجیلی استفاده گردد. بنابراین تعجب آمیز نیست که تیمار بافت دار (درشت) آجیلی به تنهایی و بدون علوفه به خوبی عمل می کند.
سایر مطالب:
استرس سرمایی گوساله ها در فصل سرما و چگونگی مدیریت آن
شکم پر، رشد کم
در مرحله از شیرگیری، گوساله ها قادر نیستند که به خوبی از علوفه بهره برداری کنند. بنابراین، به احتمال زیاد فضای گوارش آنها پر شده و رشد واقعی روزانه گوساله را از روند طبیعی خود خارج می کند. مطالعات انجام گرفته روی گوساله نشان می دهند که رشد پرزهای شکمبه قبل و بعد از شیرگیری، برای سازگار شدن با تغییرات جیره به دو تا سه هفته فرصت نیاز دارند. به علاوه، همین زمان هم به طول می انجامد تا جمعیت میکروبی شکمبه بتوانند به طور کامل با جیره جدید دیگر خود را تطابق دهند.
همانطور که می دانیم گوساله ها نسبت به گاوها در برابر تغییرات حساس تر هستند. بنابراین چرا به گوساله ها فرصت ندهیم و مصرف علوفه و تغذیه جیره TMR را نیز به اجبار و زود شروع نکنیم. تا رشد گوساله ها به خوبی پیش رود و تغذیه موفقیت آمیز باشد.
