خیار گلخانه ای و حساسیت آن به شوری خاک

0

خیار گلخانه ای حساسیت ویژه ای به شرایط محیطی دارد که سبب کاهش عملکرد و کیفیت آن می شود. از میان این عوامل می توان به شوری خاک و آب، حساسیت به یون های ویژه مثل کلسیم، منیزیم، سدیم، کلر، پرکلرات، نور، دما، رطوبت و علفکش گلایفوسیت اشاره کرد.

حساسیت خیار گلخانه ای به شوری خاک

گیاهانی که در شرایط شور رشد می کنند، رشد کندی دارند، برگ های آنها سبز تیره می شود، بسته به میزان شوری بی حال، پلاسیده و چرمی می شوند و همیشه مستعد پژمردگی هستند.

یک نوار باریک از بافت نکروزه زرد اغلب در لبه های برگ وجود دارد (حاشیه برگ ها زرد می شود). این می تواند باعث کاهش سطح برگ فعال و کوچک ماندن برگ شود.

 خیار گلخانه ای

شوری خاک و اثرات آن بر ساختار رویشی و زایشی خیار گلخانه ای

خسارت شوری در اثر زیاد بودن هدایت الکتریکی آب آبیاری، خاک یا محیط رشد و مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی مشاهده می شود. خیار به کوددهی زیاد حساس است، زیرا کوددهی زیاد باعث افزایش شوری خاک و سمیت عناصر غذایی، به ویژه نیتروژن می شود.

رشد گیاه در خاک یا محیط کشت شور (هدایت الکتریکی زیاد) متوقف و ظاهر برگ های آنها سبز تیره، غیرشاداب، چرمی شکل و پژمرده می شود و همچنین یک نوار باریک زرد رنگ در حاشیه برگ ها ظاهر می شود.

تحت شرایط شور رشد برگ ها متاثر و به شکل فنجان رو به پایین نمایان می شوند. بعد از یک تنش آبی شدید، برگ های مسن تر بطور یکنواخت به صورت سبزِ رنگ پریده متمایل به زرد ظاهر و بافت های کوچک مرده به سمت داخل برگ توسعه می یابند.

اگر منبع آب آبیاری اصلاح شود فقط یک نوار سبز رنگ پریده در حاشیه برگ ها نمایان می شود.

عامل اصلی شوری بالای خاک گلخانه ها

عامل اصلی شوری بالای خاک گلخانه ها، افزودن مقادیر بسیار زیاد کودهای شیمیایی و آلی به خاک است. این کودها قبل از کاشت به طور مستقیم به خاک افزوده می شوند و در مراحل بعدی، از طریق آب آبیاری (کود آبیاری) مورد استفاده قرار می گیرند.

هرچند که در بعضی از گلخانه ها شوری بالای آب آبیاری نیز در شوری خاک تأثیر زیادی داشته است.

یک نکته مهم در مورد نتایج تجزیه خاک که کمتر مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و تاثیر مهمی در شوری خاک دارد، غلظت بالای برخی عناصر غذایی است که به طور مرتب ازطریق آب آبیاری به خاک اضافه می شود و نهایتا باعث افزایش شوری در محل ریشه می شود.

نتایج یک مطالعه مشخص شد که قابلیت هدایت الکتریکی خاک دربیش از نیمی از گلخانه ها، بسیار بالاتر از آستانه تحمل به شوری (چهار دسی زیمنس بر متر) بود.

جهت تخلیه نمک های اضافی خاک و یا محیط های کشت، باید ابتدا با آب با شوری کمتر از دو دسی زیمنس آن ها را آبشویی و سپس برنامه کوددهی را مطابق با نیاز گیاه اصلاح نمود.

سایر مطالب:

گوگرد مایع و تاثیر بر رفع شوری خاک

شوری خاک و راه‌های مقابله با آن

برای مقابله با شوری می توان از روش های زیر استفاده کرد:

الف) در مناطقی که آب با شوری پایین در دسترس نیست، تناوب کشت گوجه فرنگی بعد از خیار اثر مطلوبی در کاهش شوری خاک و متعادل کردن عناصر خاک دارد به شرط این که در کوددهی آن نیز دقت شود. در این صورت بخش قابل توجهی از عناصر تجمع یافته در خاک، به ویژه فسفر و پتاسیم، توسط محصول برداشت می شود و برای کشت آتی برای خیار متناسب می شود.

ب) آبشویی با آب با کیفیت مناسب برای خروج املاح و کودهای شیمیایی اضافی

ج) تنظیم برنامه کودی به نحوی که بیش از نیاز گیاه کود مصرف نشود.

د) استفاده از ارقامی که به شوری مقاوم هستند.

ه) استفاده از مقادیر توصیه شده کود حاوی پتاسیم (به جز کلرید پتاسیم) با توجه به اینکه پتاسیم توانایی گیاه را در مقابل تنش شوری افزایش می دهد. در صورتی که شوری از نوع سدیمی است، کودهای کلسیمی می تواند نسبت کلسیم به سدیم را متعادل نماید. معمولا کلسیم نقش بهتری نسبت به پتاسیم در افزایش مقاومت به شوری در خیار ایجاد می کند. مناسب ترین منبع برای این منظور، نیترات کلسیم است.

علاوه بر این تحقیقات نشان داده که سیلیسیم اثر مثبتی بر کنترل اثرات شوری در گیاهان دارد. همچنین سیلیسیم می تواند مسمومیت برخی عناصر در محیط را کاهش دهد.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

تماس با ما ( اینجا کلیک کنید )