بیماری آگالاکسی در گوسفند و بز

بیماری آگالاکسی در گوسفند و بز

یکی از بیماری های واگیردار و شایع در گله های گوسفند و بز بیماری آگالاکسی است که در صورت بروز در گله تلفاتی در حدود ۳۰ – ۱۰ درصد به دنبال خواهد داشت. البته این بیماری به دلیل درگیر کردن غده پستانی موجب غیر قابل استفاده و در نتیجه حذف شدن تعداد زیادی از دام های گله خواهد شد.

بیماری آگالاکسی در هر سن و جنسیتی از دام ها ممکن است بروز کند. عامل این بیماری میکروب مایکوپلاسما است که از طریق دستگاه گوارش یا نوک پستان وارد بدن دام می شود. این بیماری اغلب به صورت مستقیم و از دامی به دام دیگر منتقل می شود و در گله شیوع پیدا می کند. گاهی ممکن است این بیماری از طریق شیردوشی نیز به پستان دیگر دام ها وارد شود.

عامل این بیماری معمولا در ترشحات بدن مانند شیر، ترشحات چشم و مفاصل دیده می شود به طوری که حتی پس از بهبود دام نیز تا چند ماه این باکتری در ترشحات دام وجود دارد و می تواند موجب انتقال بیماری به دیگر دام ها شود.

این باکتری به محض ورود به بدن وارد جریان خون می شود و پس از دو سه روز به اندام های مختلف بدن مانند پستان، چشم و مفاصل وارد می شود و به زودی علائم بیماری خود را نشان می دهند.

 علایم بیماری آگالاکسی

دوره کمون این بیماری ۷-۵ روز و حداکثر ۱۳-۱۱ روز است. از نخستین علائم این بیماری تب شدید است. بی اشتهایی و بی قراری و کاهش ترشح شیر از دیگر علائم بالینی این بیماری است. ترشحات چرکی به جای شیر از پستان خارج شده و در نهایت غدد پستان فیبروز شده و هیچ ترشحات آنها کاملا قطع میشود.

بعد از قطع ترشح شیر علائم دیگر به تدریج ظاهر میشوند. برای مثال ۲ روز تا دو هفته بعد از این زمان ضایعات چشم و مفاصل مشاهده می شود. از مهمترین علائم این دوره از بیماری می توان به تورم چشم با ریزش ترشحات مخاطی و ترس از نور اشاره کرد.

جدیدترین خبرها و مطالب کشاورزی ایران و جهان را در کانال تلگرامی ثمر بخوانید. (کلیک کنید)

علائم دیگری مانند مشکلات حرکتی و لنگش (به دلیل درگیری مفاصل) و تورم مفاصل خفیف یا شدید و دردناک نیز از دیگر علائم این بیماری خطرناک است. ممکن است همگی این علائم یا فقط یکی از آن ها در دام بیمار مشاهده شود.

دوره بیماری آگالاکسی جدودا یک تا چند ماه طول می کشد. این بیماری می تواند منجر به سقط جنین در میش ها و بزهای آبستن شود.

نحوه تشخیص بیماری:

برای تشخیص این بیماری، جداسازی باکتری عامل بیماری از خون و بافت پستان در سطح گله و آزمایش ثبوت عناصر مکمل باید انجام شود. آزمایش ذکر شده به محض بروز علائم بیماری مثبت می شود. آزمایش دیگری به نام آزمایش الایزا نیز برای شناسایی دام های حامل بیماری انجام می شود که حساسیت آن به همان اندازه آزمایش ثبوت عناصر مکمل است.

درمان بیماری آگالاکسی:

بهترین روش برای درمان این بیماری دادن تایلوزین یا اریترومایسین به دام بیمار است که حدودا ۸۰ درصد تاثیرگذار است. استفاده از اکسی تتراسایکلین می تواند شدت بیماری را کاهش دهد و باکتری را از شیر دام بیمار دفع کند.

پیشگیری و کنترل بیماری:

اگر دام از این بیماری جان سالم به در ببرد برای همیشه نسبت به آن ایمن می شود. بهترین روش برای پیشگیری از شیوع این بیماری انجام واکسیانسیون به موقع برای دامهاست. این واکسن شامل باکتری کشته شده این بیماری همراه با ماده کمکی ساپونین است.

بهتر است واکسیناسیون در سنین پایین (بیشتر از ده هفته) صورت گیرد زیرا دام های جوان بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. توصیه می شود این واکسیناسیون در سن ۳ ماهگی و دو هفته متوالی به اندازه دو مرتبه انجام شود. تزریق این واکسن باید به صورت زیر جلدی باشد و در هر مرتبه به میزان یک میلی متر تزریق صورت گیرد. دام های واکسینه تا ۶ ماه ایمن هستند بنابراین این واکسیناسیون باید دو مرتبه در سال انجام شود. میش های آبستن نیز باید دو ماه پیش از زایش واکسینه  شوند.