بیماریهای گیاه بادمجان و آشنایی با آن ها
تعدادی از قارچها و باکتریها میتوانند در گیاه بادمجان بیماری ایجاد کنند. شناسایی و درمان این بیماریهای گیاه بادمجان چون به یکدیگر شبیه هستند دشوار است.
بیماریهای گیاه بادمجان
برای جلوگیری از بروز بیماریها باید این موارد را رعایت کنیم: رعایت آیش مناسب و عدم کشت گیاهان یک خانواده پشت سر هم، رعایت فاصله کشت مناسب، از بین بردن تمام بقایای گیاهان در آخر فصل رشد، عدم انجام فعالیتهای کشاورزی در زمان مرطوب بودن برگها، انتخاب ارقام مقاوم به بیماریها و نظارت دقیق به گیاهان.
میتوانید گیاهان را با محلولهای قارچکش مس دار و قارچکشهای بیولوژیک مانند برخی باکتریهای مفید مانند Bacillius subtilis با برخی از پاتوژنها مقابله کنیم.
آشنایی با مهمترین بیماریهای گیاه بادمجان
پژمردگی باکتریایی بادمجان
این باکتری به طور طبیعی در محیط اطراف مانند گلخانهها و در گیاهانی که وارد محیط گلخانه میشوند وجود دارد. این باکتری خاکزاد است و توسط خاک، آب، مواد گیاهی حتی تجهیزات باغبانی قابل انتشار است.
در ابتدا از یک یا دو برگ شروع میشود درحالیکه بقیه برگها سالم هستند. با گسترش بیماری تمام برگها و تمام گیاه پوسیده و زرد شده و گیاه جمع میشود در حالی که ساقه ایستاده است.
پایین ساقهها ممکن است لکههای سیاه رنگی ایجاد شود. وقتی ساقه بریده شود و در ظرف آب قرار بگیرد شیرآبه باکتری از آن خارج میشود.
این باکتری میتواند مدت زیادی در خاک بماند و در شرایط گرم و مرطوب بیماری ایجاد کند. گیاهان آلوده باید از مزرعه حذف و از بین بروند.
لکه برگی قارچی(Cercospora spot)
این بیماری قارچی برگها و ساقه گیاه بادمجان را تحت تاثیر قرار میدهد، در حالیکه میوهها تحت تاثیر قرار نمیگیرند. علائم اولیه این بیماری ایجاد زخمهای دایرهای کوچک و زرد است.
در نهایت لکهها به شکل لکههای خاکستری با حلقهای به رنگ قهوهای تیره احاطه میشود.
به همین دلیل نام عامیانه این بیماری چشم قورباغه نام دارد. در حالت شدید برگها ریزش کرده و اندازه میوهها هم کوچک میشود.
عامل این بیماری زمستان در خاک باقی مانده و در بهار هاگ آن توسط باد یا عوامل دیگر پخش میشود.
برای کاهش این بیماری روی خاک مالچ کاه کشیده میشود تا عامل بیماری به برگها نرسد.
بیماری بوته میری(Fusarium یا Pythium ):
بوتههای کوچک بادمجان ممکن است خشک شده و از بین بروند که به این بیماری بوته میری گفته میشود.
در نتیجه زخمهای سیاه و آبگزیده در پایه ساقهها کم کم به طرف برگها میرود و در نهایت نشاء آلوده شده از بین میرود. در شرایط رطوبت بالا و فاصله کشت کم این بیماری دیده میشود.
سایر مطالب:
این قارچ به مدت طولانی میتواند در خاک، بقایای گیاهان و علفهای هرز باقی بماند.
برای کاهش این بیماری باید این موارد را عایت کرد: فاصله کشت مناسب و برقراری تهویه، ضدعفونی کردن سینیهای کشت، گلدانها، تجهیزات و ادوات کشاورزی و استفاده از بذر ضدعفونی شده و دارای قارچکش.
پوسیدگی آلترناریایی:
این بیماری در گیاهان مختلف مانند بادمجان به شکل زخمهای کوچک، خاکستری و آب سوخته و از انتهای میوهها شروع میشود.
در نهایت این زخمها بزرگتر شده و تکههای کرکی پوشیده شده از هاگها را ایجاد میکنند. در میوههای بالغ و نابالغ دیده میشوند.
با دیدن این علائم میوههای آلوده را از بین ببریم و مبارزه را شروع کنیم.
پوسیدگی آنتراکنوزی(Colletotrichum )
بیماری آنتراکنوزی بیشتر بعد از بلوغ و رسیدن و قبل از برداشت خود را نشان میدهد. این بیماری از لکههایی آفتاب سوخته و چسبناک شروع میشود.
بعد از شروع بیماری لکههای مرکزی با زخمها و تکههای نارنجی یا صورتی ژله مانند آن را میپوشانند.
یکی از اقداماتی که میتوان انجام داد جلوگیری از برخورد میوه با خاک، برداشت قبل از رسیدن زیاد و استفاده از بذور سالم است.
پژمردگی فوزاریومی:
این بیماری در ابتدا به شکل پژمردگی دمبرگ برگهای پایینی دیده میشود و کم کم به برگهای بالایی هم میرود و در نهایت تمام گیاه را از بین میبرد.
گاهی ممکن است تمام گیاه قبل از رسیدن به بلوغ از بین برود. اگر ساقهها بریده شود خطوط تیرهای به شکل طولی دیده میشود.
حتی ممکن است در پایه گیاه زخم قهوهای تیره آفتاب سوختهای دیده شود.
عامل بیماری سالها میتواند در خاک باقی بماند و مانند تمام پوسیدگیهای دیگر با گرما و رطوبت بالا گسترش یابد.
پژمردگی ورتیسیلیومی:
این بیماری به علت گروهی از بیماریزاهای خاکزاد بوجود میآید و آوند را مسدود میکند که باعث ایجاد پژمردگی میشود.
این بیماری به آهستگی در بادمجان پیشرفت میکند و زخمهای V شکلی در نوک برگهای مسن ایجاد میکند که کم کم تمام برگ را میپوشاند.
با پیشرفت بیماری ظاهر گیاه زرد شده و در نهایت گیاه میمیرد. با برش ساقه داخل آن به رنگ قهوهای دیده میشود. قارچ عامل این بیماری سالها در خاک باقی میماند.
بلایت(فیتوفتورایی):
این بیماری قارچی میتواند ریشه و شاخه گیاه را از بین ببرد. اگر وارد ریشه شود به سرعت قهوهای شده و گیاه میمیرد.
در ساقه و برگ علائمی به شکل لکههای سبز تیره و آبگزیده دیده میشود که کم کم گسترش مییابد. بارندگی و آبیاری زیاد و زهکشی ضعیف میتواند این بیماری را تشدید کند.
بلایت یا پژمردگی جنوبی:
بیماریهای قارچی میتوانند هم نشاء و هم گیاهان بالغ را آلوده کنند. در نشاها باعث بوته میری و در گیاهان بالغ باعث ایجاد زخمهای قهوهای تیره میشوند.
برگهای آلوده شده ابتدا زرد و سپس از بین میروند. یکی از علائم این بیماری شبکهای از رشتههای سفید در اطراف ساقه پوسیده است.