درمان بیماری تب دره ریفت در گوسفندان

بیماری تب دره ریفت یا بیماری آنزئوتیک، یک بیماری تب دار حاد ویروسی مشترک بین انسان و دام می باشد. که یکی از علل مهم سقط جنین گوسفند، بز و گاو است.

بیماری تب دره ریفت

ویروس عامل بیماری عضو خانوده بونیاویریده و جنس فلبوویروس ها است. که اغلب به وسیله ی پشه ها منتقل شده و مخزن ویروس در مهره داران شناخته نشده است. اما به نظر می رسد نشخوارکنندگان اهلی و وحشی مخزن آن باشند.

علاوه بر این، انتقال ویروس از طریق پشه های آئدس در آب های راکد نیز صورت می گیرد. الگوی این بیماری به صورت وقوع همه گیری همراه علائم بالینی است و یک دوره ی خاموشی بین وقوع همه گیری ها رخ می دهد. دام های بومی معمولاً علائم بالینی را نشان نمی دهند.

در این بیماری در حیوانات آبستن، سقط و در غیر آبستن ها علائم خفیف بالینی مشاهده می شود. شدت جراحت ها بستگی به سن آبستنی در زمان آلوده شدن دارد. خسارات ناشی از این بیماری شامل مرگ گوساله های جوان، سقط جنین و در برخی موارد مرگ گاوهای بالغ می باشد.

علایم بالینی تب دره ریفت

چهره ی غالب بالینی، مرده زایی یا زایش گوساله دارای نقایص مادرزادی است. بیشترین نقص مادرزادی که مشاهده می شود، آرتروگریپوزیس، پروآنسفالی، میکروسفالی (کوچک شدن مغز). عدم تشکیل نخاع یا هیپوپلازی نخاع و سایر نواقص سیستم عصبی مرکزی است.

در گاو بالغ سقط برجته ترین علامت است. این بیماری گاهی می تواند باعث ایجاد طوفان های سقط در گله شود اما نرخ مرگ و میر در گاو تا ۱۰ درصد نیز برسد. در موارد خفیف تر در گاو، تب، لاغری و قطع تولید شیر دیده شده است.

ناقلین بیماری

وقوع همه گیری تب دره ریفت در مناطق انزئوتیک (مناطقی که بیماری در آن ها بومی است)، زمانی که رطوبت محیط بالاست یا به دنبال وقوع سل رخ می دهد. در این شرایط جمعیت پشه ها در محیط افزایش یافته و حضور آن ها در کنار دام های اهلی می تواند سبب انتقال بیماری شود.

به دنبال یارندگی های سنگین، جمعیت ناقلین در اطراف آب های راکد افزایش یافته. تخم ریزی آن ها در سطح این آب ها صورت می گیرد. طیف وسیعی از انواع پشه ها می توانند ناقل این ویروس باشند.

مطالب مرتبط :

بیماری آنتروتوکسمی (Pulpy Kidney) یا پرخوری گوسفندان

روش های درمان بیماری اسهال گوسفندان

عوامل وقوع بیماری

وقوع بیماری بستگی به جمعیت ناقلین دارد ویروس می تواند در شیر، مدفوع و جنین سقط شده وجود داشته باشد. خرید دام و وارد کردن آن به مناطق پاک، یکی دیگر از منابع عفونت است.

راههای سرایت بیماری به انسان از طریق گزش پشه آلوده و تماس پوست خراشیده و آسیب دیده با خون، مایعات بدن. همچنین اندامهای حیوانات آلوده در طی ذبح و پس از آن، مصرف شیر آلوده غیر پاستوریزه و نجوشیده. و استنشاق هوای آلوده به ویروس می باشد.

افرادی که بدون استفاده از وسایل حفاظتی اقدام به ذبح حیوانات می‌کنند. (بخصوص در طی مراسم قربانی). کارکنان کشتارگاهها، قصابها، چوپانها، افرادی که بدون استفاده از پشه‌بند یا مواد دورکننده حشرات شبها در مناطق آلوده استراحت می‌کنند بیشتر در معرض خطر بیماری هستند.

پرهیز از تماس مستقیم با خون و بافت دامهای ذبح شده و بکار بردن ماسک، عینک، دستکش، روپوش، کلاه، پیش‌بند پلاستیکی بلند و چکمه در هنگام ذبح.

تماس با خون و لاشه حیوانات و پوشیدن لباس مناسب مانند پیراهن آستین بلند و یقه بسته، شلوار بلند و جوارب ساقه بلند در مناطق آلوده از راههای پیشگیری این بیماری می باشد.

با دو اقدام حفاظتی عمده جلوگیری از گزش پشه و عدم تماس با لاشه گوسفندان و سایر دامهای ذبح شده از ابتلا به بیماری تب دره ریفت در امان باشیم.